Witamy na stronie NZOZ Poradnia Lekarza Rodzinnego Wanda Chmielewska sp. z o.o. Dowiedz się o nas więcej!
Naukowcy ustalili wszystkie ewolucyjne ścieżki sprzed 90 mln lat temu, które doprowadziły do widzenia barw przez ludzkie oko.
Musimy wyjaśnić pochodzenie tych szlaków molekularnych na poziomie chemicznym, genetycznym i funkcjonalnym – powiedział główny autor Shozo Yokoyama, biolog z Uniwersytetu Emory.
Około 90 milionów lat temu, nasi przodkowie, czyli prymitywne ssaki prowadziły życie nocne i posiadały aparat wzroku wrażliwy na promieniowanie UV oraz postrzeganie czerwonego koloru, dając im bichromatyczne widzenie świata.
Ponad 30 milionów lat temu u naszych protoplastów ewoluowały cztery klasy genów składające się z białka opsyny, dające im możliwość zobaczenia pełnego spektrum kolorów światła widzialnego za wyjątkiem promieniowania UV.
Goryle i szympansy posiadają ludzkie widzenie kolorów. A może powinniśmy powiedzieć, że ludzie mają takie same postrzeganie kolorów, jakie obserwujemy u goryli i szympansów? – powiedział Yokoyama.
Naukowcy skoncentrowali się na siedmiu mutacjach genetycznych związanych z utratą widzenia promieniowania UV oraz osiągnięcia aktualnej funkcji wrażliwości naszego aparatu wzroku na światło o długości fali odpowiadającej barwie niebieskiej. Badacze prześledzili zajście tej progresji między 90 a 30 milionami lat temu.
Udało im się zidentyfikować 5040 możliwych ścieżek przemian aminokwasów, które były niezbędne do zajścia zmian genetycznych. Około 80 procent z 5040 ścieżek prześledzonych przez naukowców zatrzymało się w środkowej części szlaku, ponieważ ich białka stały się niefunkcjonalne.
Chemik Ahmet Altun z Uniwersytetu Fatih w Stambule rozwiązał zagadkę dotyczącą utraty właściwości przez te białka.
Dzieje się to z powodu wody, ponieważ jeśli jedna mutacja występuje przed inną, blokuje ona oba kanały wodne przechodzące przez wizyjną błonę pigmentacyjną.
Z pozostałych 20 procent szlaków możliwych ścieżek, nasi przodkowie używali tylko jednej. Zidentyfikowaliśmy ją – powiedział Yokoyama.
Wyniki badań opublikowano w magazynie naukowym „PLoS Genetics”.
Źródło: Business-standard
